Już od wczesnego dzieciństwa dziecko uczy się i rozwija, dowiaduje się, jaki jest świat. Uczy się poprzez naśladownictwo swoich rodziców, obserwuje jak oni ze sobą rozmawiają, jak postrzegają świat. Ważnym elementem wychowawczym uczącym dziecko są kary i nagrody, a także okoliczności, w jakich ich doświadcza. Dziecko powinno mieć szczęśliwe dzieciństwo, jednakże nie oznacza to wyłącznie przezywania samych pozytywnych zdarzeń. Dziecko chronione przed niedogodnościami losu narażone jest w swoim późniejszym życiu na wiele niepowodzeń i porażek oraz przykrych zdarzeń, z którymi nie potrafi sobie sam poradzić, gdyż nie ma podobnych doświadczeń z przeszłości. Tutaj właśnie pojawia się rola rodzica i nauczyciela, który powinien przygotować dziecko na różnego typu życiowe porażki, wyposażyć je w pewne zachowania, sposób myślenia oraz wzorce osobowe, które pozwolą by kolejne niepowodzenia nie odbierały sił i motywacji do dalszego działania.

Bardzo ważna jest współpraca przedszkola z domem rodzinnym dziecka. Istotnym punktem są spotkania rodziców z nauczycielami, podczas których poruszane są ważne kwestie dotyczące wychowania dziecka. Współczesny świat nastawiony jest w dużej mierze na konsumpcję. Dziecko widzi, co jest dostępne na rynku, natomiast kolorowe reklamy zachęcają do kupna przeróżnych zabawek. Ażeby uniknąć niepożądanych zachowań dziecka należy wpajać mu pewne zasady oraz przestrzegać kilku reguł, a mianowicie:

• nie wszystko, czego pragniemy, jest nam potrzebne, bez wielu rzeczy możemy się obejść,
• należy zgodnie się bawić w grupie rówieśniczej, dzielić się zabawkami,
• należy wspierać dziecko w jego działaniach, rozwijać zainteresowania i umiejętności,
• być konsekwentnym w działaniu wobec dziecka- należy dać mu możliwość dokonywania wyborów z jasno określonymi konsekwencjami,
• należy wdrażać system pozytywnej motywacji,
• tworzenia i wspomagania mądrego systemu nagród i kar,
• wyjaśnienie dziecku, dlaczego cos akceptujemy, a co innego jest dla nas nie do przyjęcia.

Dodatkowo do zadań placówki należy:

• informowanie, jak być dobrym przewodnikiem i wzorcem dla dziecka,
• nauczenie, jak słuchać dziecka, by chciało do nas mówić.

Pomimo wprowadzenia powyższych zasad rodzice powinni uświadomić sobie, że maja być przyjacielem dziecka, lecz nie powinno to stawać na przeszkodzie do wychowania dziecka.

Kolejnym ważnym tematem, jest to, by rodzice nie byli „bezkrytycznymi wielbicielami” własnego dziecka. Należy krytycznie oceniać zachowanie dziecka, pamiętając o tym, że dziecko popełnia nieświadomie wiele błędów, lecz potrafi także „testować” dorosłych i starać się przesuwać określone przez nich granice. Dziecko, od którego wymaga się dorosłych zachowań, ale jednocześnie na zbyt wiele mu się pozwala, przestanie czuć poważanie dla rodziców, nie będzie go uznawało za autorytet. Nie oznacza to jednak tego, by nie być tolerancyjnym wobec zachowań dziecka. We wszystkich swoich działaniach rodzic powinien zachować rozsądek.

Doskonałym czasem na sprawdzenie samych siebie czy spełniamy zachcianki dzieci, czy zaspokajamy ich potrzeby jest okres przedświąteczny. Trafnym stwierdzeniem jest to, iż „dziecko powinno na coś czekać, o czymś marzyć i dostać to, gdy rodziców stać na taki wydatek”.

Artykuł na podstawie „Zaspokajanie potrzeb a spełnianie zachcianek” Broniszewska M. [w:] Doradca Dyrektora Przedszkola 07/2009